αφίσα που κολλιέται εν όψοι του δικαστηρίου στις 3 Νοέμβρη

(…)Σήμερα, νεοναζί, φασίστες πατριώτες αριστεροί και δεξιοί αντιμνημονιακοί κεντρώοι ανθρωπιστές, καλλιτέχες και συγραφείς προσπαθούν να μας πείσουν ότι «η μετανάστευση είναι πρόβλημα». Κυρίως δε, ότι οι μετάναστες εργάτες ειναι TO πρόβλημα και σαν τέτοιο επιδέχεται λύσεις, τα στρατόπαιδα συγκέντρωσης είναι ας πουμε μία. Ολόκληρο το πολιτικό φάσμα μετατοπίζεται σταθερά προς τα δεξιά, την ίδια στιγμή που η ελληνική κοινωνία ψηφίζει όποιον της υπόσχεται την αποτελεσματικότερη εκδοχή της ελλάδας- φρούριο. Το ελληνικό κράτος, τα αφεντικά ως τάξη, τα κόμματα των αφεντικών ως διαμεσολάβηση χρειάζεται να συσπειρώσουν γύρω τους αυτό το κοινωνικό υποκείμενο που χρόνια τωρα στήνει πογκρόμ κατά μεταναστών, χειροκροτάει τον στρατό που βγαίνει στους δρόμους, ζητάει περισσότερη ασφάλεια, διψάει για το αίμα των «δίπλα» κλπ. Να το οργανώσουν, να του ανοίξουν προοπτικές , να το οπλίσουν με την συνείδηση των κοινών του συμφερόντων και να το στρέψουν εναντίον μας. Εν τω μεταξύ, κάποιοι συνεχίζουν να κωφεύουν. Άλλοι αποκρίνονται πως αυτά δεν τους αφορούν. Όσο ομως δεν καταλαβαίνουμε πως το παρόν των μεταναστών είναι το δικό μας μέλλον, να είστε σίγουροι πως τα χειρότερα έρχονται και για εμάς. Όσο οι μισθοί μας θα κατρακυλάνε κάτω από τα 400 ευρώ όλο και πιο πολύ η πραγματικότητα μας θα μοιάζει με εκείνη των μεταναστών εργατών. Θα γίνουμε όλο και περισσότεροι αυτοί που περισσεύουμε από την αγκάλη του κοινωνικού κράτους και των διεργασιών του(παιδεία, ασφάληση, περίθαλψη κ.ο.κ). Θα γνωρίσουμε αργά η γρήγορα τι σημαίνει εγκλεισμός. Γιατί ο ρατσισμός ανάμεσα μας είναι το καλύτερο όπλο διάσπασης. Κάτι τέτοια τα αφεντικά μας τα παίζουν στα δάχτυλα. Να τρωγόμαστε εμείς μεταξύ μας, αναπαράγωντας τον πιο καθυστερημένο διαχωρισμό που μπορεί κανείς να σκεφτεί, την στιγμή που θα ‘πρεπε να ξηλώνουμε και το τελευταίο πεζοδρόμιο της Αρκαδίου για να το στείλουμε στα κεφάλια τους.